09 Ιούλ 20 Χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Β’ (Χρυσοφάκη)
20 έτη συμπληρώνονται σήμερα, 9 Ιουλίου 2023, από την οσιακή κοίμηση (9/7/2003) του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος του Β’ Χρυσοφάκη, του από Σάμου και Ικαρίας.
Η σκέψη μας γυρίζει πίσω και η μορφή του ζωντανεύει και πάλι καθώς ήταν ένας φλογερός και δυναμικός Ιεράρχης που αναμβισβήτητα άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην Αποστολική Μητρόπολη των Θεσσαλονικέων, την οποία εποίμανε για 29 ολόκληρα έτη, έργο το οποίο συνέχισε με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγωνία ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμος.
Οφειλετικώς καταθέτω μέσα από τούτη την γραφίδα μου, αλλά κυρίως μέσα από την καρδιά μου, την ευγνωμοσύνη μου στον μακαριστό Μητροπολίτη, από τα χέρια του οποίου αξιώθηκα να λάβω τον πρώτο βαθμό της Ιερωσύνης και δέομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου προς τον Κύριο υπέρ μακαρίας ζωής και αιωνίου αναπαύσεώς του.
20 χρόνια μετά και θυμόμαστε με συγκίνηση τους αγώνες, τις αγωνιώδεις προσπάθειες, τις θυσίες του και όλα όσα προσέφερε δια Χριστόν, τον οποίο κήρυξε με θάρρος και παρρησία και Ελλάδα, ιδίως για τα δίκαια της ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας!
Ανατρέχοντας στον βίο του μέχρι το τέλος της ζωής του στο ιερό κάθισμα της Παναγίας Αγίου Όρους που υπεραγαπούσε, κατανοούμε καλύτερα και σε βάθος το μεγαλείο της προσωπικότητας του. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης μας σε αυτό το μικρό Ησυχαστήριο έφυγε ήσυχα και γαλήνια, μέσα στην πνευματική αύρα του Αγιωνύμου Όρους.
Μαχητικός, δόκιμος θεολόγος, ανήσυχο πνεύμα, καλώντας τους πάντες σε πνευματική εγρήγορση, ο αείμνηστος Μητροπολίτης διακρίθηκε για το έργο και την προσφορά του, τόσο στην Ιερά Μητρόπολη Σάμου και Ικαρίας και ιδιαιτέρως στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, στην οποία ενθρονίστηκε τον Ιούλιο του 1974.
Νωρίτερα είχε προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του, τόσο στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όσο και στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ενώ υπηρέτησε και ως Ιεροκήρυκας στις Ι. Μητροπόλεις Εδέσσης και Θεσσαλονίκης.
Το έργο του στην Θεσσαλονίκη χαρακτηρίζεται λαμπροφόρο και πολυδιάστατο αλλά το μέγιστο γεγονός που θα «σημαδέψει» την ποιμαντορία του ήταν η αγαστή συνεργασία και από κοινού μόχθοι, μετά του τότε Πρωτοσυγκέλλου του και νυν Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονος, για την επαναφορά των τιμίων Λειψάνων του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου, από τον San Lorenzo in Campo της Ιταλίας, έπειτα από την εισήγηση της διαπρεπούς αρχαιολόγου Μαρίας Θεοχάρη «περί της ευρέσεως και γνησιότητος των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου.
Μερικά από τα πολλά που χαρακτήρισαν τη δράση του επί της Ποιμαντορίας του και είναι τα εξής: Ανακαλύφθηκαν τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Βασιλείου, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Ομολογητού, της Αγίας Ανυσίας, του Αγίου Ευθυμίου του νέου, ενώ επανήλθαν μονίμως εις την Θεσσαλονίκη, τμήμα των Λειψάνων του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, Οσίου Δαυίδ του Αμυγδαλίτου, Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου,Αγίου Νέστορος, Αγίας Μακρίνης, Αγίου Θεοδώρου, του Στουδίτου και του Αγίου Νεομάρτυρος, Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων.
Φιλάγιος ως ήταν, κατατάχθηκαν στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας οι Άγιοι Ευστάθιος και Συμεών, Αρχιεπίσκοποι Θεσσαλονίκης, Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, ο Χαμαετός και ο Άγιος Γρηγόριος, ο Καλλίδης, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, μετέπειτα Ηρακλείας και Ραιδεστού.
Τον Νοέμβριο του έτους 1996, ανακηρύχθηκε επίτιμος Διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας.
Υπήρξε συγγραφέας δεκάδων Θεολογικών βιβλίων, Ιερών ακολουθιών των τοπικών Αγίων και πλήθους Ποιμαντορικών Εγκυκλίων. Κήρυττε, άνευ χειρογράφου, και οι λόγοι του ήταν μεστοί και διακρίνονταν για την θεολογική διδασκαλία.
Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Παντελεήμων διακρίθηκε για το εκκλησιαστικό του ήθος, για την ευσυνειδησία του, για την γνήσια αγάπη του για την πατρίδα αλλά και για τους μεγάλους αγώνες του για την προάσπιση και υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Μακεδονίας.
Ως άλλος Εθνάρχης διοργάνωσε σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης δύο συλλαλητήρια, το πρώτο την 14η Φεβρουαρίου 1992 και το δεύτερο, 31 Μαρτίου 1994, που έμειναν στην ιστορία.
Ιστορική πλέον θεωρείται και η φωτογραφία όπου ο μακαριστός Ιεράρχης σηκώνει την ποιμαντορική του ράβδο και κρούει με δύναμη την πόρτα της Αμερικανικής πρεσβείας για να παραδώσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Ο δυναμικός λόγος του σε συνδυασμό με την βροντερή χροιά της φωνής του, συγκλόνιζε και συνέρπαζε το ποίμνιό του, το οποίο, τον υπεραγαπούσε και τον εμπιστευόταν.
Πάντοτε μετά το πέρας πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, έψαλε τον Εθνικό Ύμνο, με όλο το σθένος της καρδιάς του, συγκλονίζοντας κυριολεκτικά όλες τις ψυχές των πιστών, προκαλώντας παράλληλα ρίγη συγκινήσεως και εθνικής υπερηφάνειας!
20 έτη μετά την κοίμησή του και η μνήμη του δικαίως παραμένει αλησμόνητος!
Η ενθύμηση προς το πρόσωπο του μακαριστού Γέροντός μας ήταν έντονη κατά τη διάρκεια της σημερινής πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας από τα πνευματικά του εν Κυρίω τέκνα, Αρχιερείς, Ιερείς, Διακόνους και Μοναχούς, που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης ενώ αναπαύεται η ψυχή του κοντά στους παλιούς του συνεργάτες, τον μακαριστό Μητροπολίτη Ελασσώνος κυρό Βασίλειο και τον μακαριστό Μητροπολίτη Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρό Ιωάννη.
Ας έχουμε την ευχή του.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ του Παναγιωτάτου και Θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, Υπερτίμου και Εξάρχου πάσης Θετταλίας, ημών δε Πατρός και Ποιμενάρχου, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Αρχιμ. Μακάριος Τσιμέρης
